پيام عاشورا - Archive: 1395-07-3

بسم الله الرحمن الرحیم

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَةَ اللَّهِ و َابْنَ خِیَرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ اَمیرِالْمُؤْمِنینَ و َابْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده اش سلام بر تو اى فرزند امیر مؤ منان و فرزند آقاى اوصیاء

*- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَةَ سَیِّدَةِ نِساَّءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان سلام بر تو اى که خدا خونخواهیش کند و فرزند چنین کسى و اى کشته اى که انتقام کشته گانت نگرفتى

*- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکُمْ مِنّى جَمیعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ

سلام بر تو و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر شما همگى از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من برجایم و برجا است شب و روز

*- یا اَباعَبْدِاللَّهِ لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِیَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصیبَةُ بِکَ عَلَیْنا وَ عَلى جَمیعِ اَهْل ِالاِْسْلامِ

اى ابا عبداللّه براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظیم گشت مصیبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام

*- و َجَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصیبَتُکَ فِى السَّمواتِ عَلى جَمیعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ

و گران و عظیم گشت مصیبت تو در آسمانها بر همه اهل آسمانها پس خدا لعنت کند مردمى را که ریختند شالوده ستم و بیدادگرى را بر شما خاندان

*- وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ عَنْ مَقامِکُمْ و َاَزالَتْکُمْ عَنْ مَراتِبِکُمُ الَّتى رَتَّبَکُمُ اللَّهُ فیها

و خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از آن مرتبه هائى که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود

*- و َلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدینَ لَهُمْ بِالتَّمْکینِ مِنْ قِتالِکُمْ

و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند آنانکه تهیه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند

*- بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ وَ اَوْلِیاَّئِهِم

بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى شما از ایشان و از پیروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان

*- یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ اِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ

اى اباعبداللّه من تسلیمم و در صلحم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قیامت

*- وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَیَّةَ قاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ

و خدا لعنت کند خاندان زیاد و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنى امیه را همگى و خدا لعنت کند فرزند مرجانه (ابن زیاد) را

*- وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَ لَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ

خدا لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خدا لعنت کند مردمى را که اسبها را زین کردند و دهنه زدند و به راه افتادند براى پیکار با تو

*- بِاَبى اَنْتَ وَ اُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِکَ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَ مَقامَکَ

پدر و مادرم بفدایت که براستى بزرگ شد مصیبت تو بر من پس مى خواهم از آن خدائى که گرامى داشت مقام تو را

*- وَ اَکْرَمَنى بِکَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارِکَ مَعَ اِمامٍ مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَیْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ و َآلِهِ

و گرامى داشت مرا بخاطر تو که روزیم گرداند خونخواهى تو را در رکاب آن امام یارى شده از خاندان محمد صلى اللّه علیه و آله

*- اَللّهُمَّ اجْعَلْنى عِنْدَکَ وَجیهاً بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ

خدایا قرار ده مرا نزد خودت آبرومند بوسیله حسین علیه السلام در دنیا و آخرت

*- یا اَباعَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ وَ اِلى امیرِالْمُؤْمِنینَ وَ اِلى فاطِمَةَ وَ اِلَى الْحَسَنِ

اى اباعبداللّه من تقرب جویم به درگاه خدا و پیشگاه رسولش و امیرالمؤمنین و فاطمه و حسن

*- وَ اِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ وَ بِالْبَراَّئَةِ (مِمَّنْ قاتَلَکَ وَ نَصَبَ لَکَ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِعَلَیْکُمْ وَ اَبْرَءُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ) مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِکَ وَ بَنى عَلَیْهِ بُنْیانَهُ وَ جَرى فى ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَیْکُمْ وَ على اَشْیاعِکُمْ

و شما بوسیله دوستى تو و بوسیله بیزارى از کسى که با تو مقاتله کرد و جنگ با تو را برپا آرد و به بیزارى جستن از کسى که شالوده ستم و ظلم بر شما را ریخت و بیزارى جویم بسوى خدا و بسوى رسولش از کسى که پى ریزى کرد شالوده این کار را و پایه گذارى کرد بر آن بنیانش را و دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پیروان شما

*- بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَ اِلَیْکُمْ مِنْهُمْ وَ اَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَیْکُمْ بِمُوالاتِکُمْ وَ مُوالاةِ وَلِیِّکُمْ

بیزارى جویم بدرگاه خدا و به پیشگاه شما از ایشان و تقرب جویم بسوى خدا سپس بشما بوسیله دوستیتان و دوستى دوستان شما

*- وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ وَ النّاصِبینَ لَکُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرآئَةِ مِنْ اَشْیاعِهِمْ وَ اَتْباعِهِمْ

و به بیزارى از دشمنانتان و برپا کنندگان (و آتش افروزان ) جنگ با شما و به بیزارى از یاران و پیروانشان

*- اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَکُمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَکُمْ وَ وَلِىُّ لِمَنْ والاکُمْ وَ عَدُوُّ لِمَنْ عاداکُمْ

من در صلح و سازشم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با کسى که با شما در جنگ است و دوستم با کسى که شما را دوست دارد و دشمنم با کسى که شما را دشمن دارد

*- فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى اَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِیاَّئِکُمْ وَ رَزَقَنِى الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِکُمْ

و درخواست کنم از خدائى که مرا گرامى داشت بوسیله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزیم کند بیزارى جستن از دشمنانتان را

*- اَنْ یَجْعَلَنى مَعَکُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ

به اینکه قرار دهد مرا با شما در دنیا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پیش شما گام راست و درستى (و ثبات قدمى) در دنیا و آخرت

*- وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ وَ اَنْ یَرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَ اِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ (بِالْحَقِّ) مِنْکُمْ

و از او خواهم که برساند مرا به مقام پسندیده شما در پیش خدا و روزیم کند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشکار گویاى (به حق) که از شما (خاندان ) است

*- وَ اَسْئَلُ اللَّهَ بِحَقِّکُمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَکُمْ عِنْدَهُ اَنْ یُعْطِیَنى بِمُصابى بِکُمْ اَفْضَلَ ما یُعْطى مُصاباً بِمُصیبَتِهِ مُصیبَةً ما اَعْظَمَه

و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى که شما نزد او دارید ، که عطا کند به من بوسیله مصیبتى که از ناحیه شما به من رسیده بهترین پاداشى را که مى دهد به یک مصیبت زده از مصیبتى که دیده

*- وَ اَعْظَمَ رَزِیَّتَها فِى الاِْسْلامِ وَ فى جَمیعِ السَّمواتِ وَ الاَْرْضِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْکَ صَلَواتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ

براستى چه مصیبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمین خدایا چنانم کن در اینجا که ایستاده ام از کسانى باشم که برسد بدو از ناحیه تو درود و رحمت و آمرزشى

*- اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خدایا قرار ده زندگیم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ محمد و آل محمد

*- اَللّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ وَ ابْنُ آکِلَةِ الَْآکبادِ اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ عَلى لِسانِکَ وَ لِسانِ نَبِیِّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ

خدایا این روز روزى است که مبارک و میمون دانستند آنرا بنى امیه و پسر آن زن جگرخوار (معاویه ) آن ملعون پسر ملعون (آه لعن شده ) بر زبان تو و زبان پیامبرت که درود خدا بر او و آلش باد

*- فى کُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فیهِ نَبِیُّکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ

در هر جا و هر مکانى که توقف کرد در آن مکان پیامبرت صلى اللّه علیه و آله

*- اَللّهُمَّ الْعَنْ اَباسُفْیانَ وَ مُعاوِیَةَ وَ یَزیدَ بْنَ مُعاوِیَةَ عَلَیْهِمْ مِنْکَ اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدینَ

خدایا لعنت کن ابوسفیان و معاویه و یزید بن معاویه را که لعنت بر ایشان باد از جانب تو براى همیشه

*- وَ هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ

و این روز روزى است که شادمان شدند به این روز دودمان زیاد و دودمان مروان بخاطر کشتنشان حضرت حسین صلوات اللّه علیه را

*- اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَیْهِمُ اللَّعْنَ مِنْکَ وَ الْعَذابَ (الاَْلیمَ) اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ وَ فى مَوْقِفى هذا

خدایا پس چندین برابر کن بر آنها لعنت خود و عذاب دردناک را خدایا من تقرب جویم بسوى تو در این روز و در این جائى که هستم

*- وَ اَیّامِ حَیاتى بِالْبَراَّئَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَیْهِمْ وَ بِالْمُوالاتِ لِنَبِیِّکَ وَ آلِ نَبِیِّکَ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ اَلسَّلامُ

و در تمام دوران زندگیم به بیزارى جستن از اینها و لعنت فرستادن بر ایشان و بوسیله دوست داشتن پیامبرت و خاندان پیامبرت که بر او و بر ایشان سلام باد

پس مى گوئى صد مرتبه :

*- اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ

خدایا لعنت کن نخستین ستمگرى را که بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرین کسى که او را در این زور و ستم پیروى کرد

*- اَللّهُمَّ الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَیْنَ وَ شایَعَتْ وَ بایَعَتْ وَ تابَعَتْ عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمیعاً

خدایا لعنت کن بر گروهى که پیکار کردند با حسین علیه السلام و همراهى کردند و پیمان بستند و از هم پیروى کردند براى کشتن آن حضرت خدایا لعنت کن همه آنها را

پس مى گوئى صد مرتبه :

*- اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ (اَبَداً) ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ

سلام بر تو اى ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد همیشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد این زیارت را خداوند آخرین بار زیارت من از شما

*- اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

سلام بر حسین و بر على بن الحسین و بر فرزندان حسین و بر اصحاب و یاران حسین

پس مى گوئى :

*- اَللّهُمَّ خُصَّ اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَ ابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَ الرّابِعَ

خدایا مخصوص گردان نخستین ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را

*- اَللّهُمَّ الْعَنْ یَزیدَ خامِساً وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ اَبى سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوانَ اِلى یَوْمِ الْقِیمَةِ

خدایا لعنت کن یزید را در مرتبه پنجم و لعنت کن عبیداللّه پسر زیاد و پسر مرجانه را و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفیان و دودمان زیاد و دودمان مروان را تا روز قیامت

پس به سجده مى روى و مى گوئى :

*- اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى

خدایا مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها، ستایش خداى را بر بزرگى مصیبتم

*- اَللّهُمَّ الرْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ اَصْحابِ الْحُسَیْنِ الَّذینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ

خدایا روزیم گردان شفاعت حسین علیه السلام را در روز ورود (به صحراى قیامت ) و ثابت بدار گام راستیم را در نزد خودت با حسین علیه السلام و یاران حسین آنانکه بى دریغ دادند جان خود را در راه حسین علیه السلام.

لوگوی حمایتی

آمار وبلاگ

تعداد بازدید : 66326

تعداد نوشته ها : 65

تعداد نظرات : 5

گوگل

Rss

طراح قالب

تبلاگ (وبلاگ تبیان)

تعداد فرزندان امام حسین (ع) و حضور آنها در واقعه ی کربلا چگونه بود؟

طبق نقل شیخ مفید، امام حسین (ع) شش فرزند داشت به نام های:

1. علی بن الحسین الاکبر یا امام سجاد (ع) که کنیه اش ابومحمد و نام مادرش شهربانو یا شاه زنان - دختر یزدگرد - پادشاه ساسانی می باشد؛ [1]

2. علی بن الحسین الاصغر، مادرش لیلا - دختر ابی مرة بن عروة بن مسعود ثقفی - است. او براساس گفته ی شیخ مفید در ارشاد، دو سال پس از وفات جدّش علی (ع) در روز عاشورای سال 42 ه ق، متولد شد و اولین فرد از بنی هاشم بود که به میدان رفت، وقتی اذن میدان خواست، امام (ع) به او اذن میدان داد و نگاه نومیدانه ای به او کرد و اشکش سرازیر شد و گریست و فرمود: [2] خدایا! گواه باش جوانی را به میدان می فرستم که شبیه ترین مردم به پیغمبر تو، در خلقت و اخلاق، گفتار است، ما هر وقت مشتاق دیدار پیغمبرت میشدیم، به روی او نگاه می کردیم. [3]

ادامه مطلب

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

سه شنبه 27 7 1395 2:25

علی بن الحسین در زیارت عاشورا کدام یک از فرزندان امام است؟

منظور از علی بن الحسین (ع) در زیارت عاشورا که گفته می شود:

السلام علی علی بن الحسین.

علی اکبر است؛ زیرا ما در زیارت عاشورا بر شهدای کربلا سلام می فرستیم و از اولاد امام حسین (ع) تنها علی اکبر در کربلا به شهادت رسید و اگر گفته شود که علی اصغر هم در کربلا به شهادت رسید، در جواب می گوییم:

از علی اصغر در مقاتل به عبدالله رضیع یاد شده است، نه علی اصغر. [1]

همچنین وقتی ابن زیاد در دارالاماره چشمش به امام سجاد (ع) افتاد، پرسید چه نام داری؟ پاسخ داد علی بن الحسین. ابن زیاد گفت: مگر خدا علی بن الحسین را نکشت امام سجاد فرمود:

کان لی اخ اکبر منی یسمی علیاً قتله الناس.

برادر بزرگتری داشتم که اسم او علی بود و مردم او را کشتند. [2] این خود قرینه ای است بر این که منظور از « علی بن الحسین » (ع) در زیارت عاشورا علی اکبر است نه امام سجاد. البته شیخ مفید امام سجاد (ع) را علی اکبر می داند و علی، - جوان شهید کربلا - را علی اصغر [3] . در نهایت منظور از علی بن الحسین در زیارت عاشورا علی جوان و شهید در صحرای کربلا می باشد.

---------------------------------------------

پی نوشت :

[1] . الارشاد، شیخ مفید، ص 253 ، چاپ سوم، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، 1399 ق.

نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ص 524 ، قم، مکتبة بصیرتی، 1405 ق.

[2] . مقتل الحسین (ع) مقرّم، عبدالرزاق، ص 325 ، چاپ پنجم، بیروت، دارالکتاب الاسلامی، 1399 ق.

جذوه ای از شرارة عشق حسین (ع) ، حاج عباس راسخی نجفی، ص 80 ، چاپ اول، بی تا، 1369 ش.

[3] . الارشاد، ج 3، ص 135

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

سه شنبه 27 7 1395 2:22

اسارت اهل بیت (ع) چه مدت طول کشید؟

در حادثه ی کربلا پس از پایان نبرد، اهل بیت امام حسین (ع) را اسیر گرفته، شهر به شهر گرداندند و در کوفه و شام به نمایش گذاشتند. این فاجعه، نقض آشکار قوانین اسلام بود؛ چرا که اسیر گرفتن زن و مرد مسلمان از نظر اسلام مردود؛ است همان گونه که علی (ع) نیز در جنگ جمل اسیر کردن زنان را روا نشمرد و عایشه را به همراهی تعدادی از زنان به شهر خودش باز گرداند؛ اما متجاوزان اموی بازماندگان و فرزندان پیامبر (ص) را به اسارت گرفته، مثل اسیران کافر، از کوفه به شام فرستادند، چهره ی زنان اسیر را بر اهالی شهرها و روستاهایی که بر سر راه بود، نشان دادند [1] و با آنها در نهایت سنگدلی و خشونت مانند کنیزان و غلامانی که از بیگانه گرفته باشند، رفتار کردند. [2]

حضرت زینب (س) هنگام عبور از کنار جسد شهدا، در اعتراض به این اسارت فرمود: ای محمد (ص)! اینان دختران تو هستند که به اسارت میروند… [3]

روز دوازدهم محرّم، به فرمان عمر بن سعد، سپاه به سوی کوفه به راه افتاد. ابن سعد بازماندگان امام (ع) را که خاندان پیامبر (ص) بودند، با شیوه ای درد آور به صورت اسیر به کوفه آورد و مردم کوفه نیز برای دیدن اسیران، از شهر خارج شده، در کنار راه ایستاده بودند.

اسیران اهل بیت (ع) به مدت نامعلومی در زندان ابن زیاد ماندند و پس از کسب اطلاع ابن زیاد از یزید، به سوی شام رهسپار شد و روز اول ماه صفر 61 ه ق به دمشق رسیدند. و با توجه به نقل صحیحی که اسیران اهل بیت در روز بیستم ماه صفر سال 61 هجری مطابق با اولین اربعین شهادت امام حسین (ع) به کربلا رسیده باشند باید بیش از چند روز در دمشق نمانده باشند که شهید قاضی طباطبایی در کتاب گرانسنگ « تحقیق در اولین اربعین سیدالشهدا (ع) »

این قول را تقویت کرده است، بنابراین می توان گفت مدت اسارت اهل بیت حدود یک ماه بوده است.

--------------------------------

پی نوشت :

[1] . اللهوف، سید بن طاوس ص 152 ، ترجمه، محمد جواد مولوی نیا، چاپ دوم، قم، انتشارات سرور، 1379 .

[2] . همان، ص 126 .

[3] . همان ، ص 170 .

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

سه شنبه 27 7 1395 2:20

حضرت سکینه (س)

آیا امام حسین (ع) دختری به نام سکینه داشته است و اگر چنین بوده، آیا در کربلا ازدواج کرده است یا پیش از آن؟ او در کربلا چقدر سن داشته و شوهر او چه کسی است؟ آیا این مطلب صحت دارد که همسر ایشان « مصعب بن زبیر » - برادر عبدالله بن زبیر - و قاتل مختار ثقفی بوده است و بر فرض صحت، چگونه توجیه می شود؟

با دقت و تحقیق در کتب تاریخی و مقاتل درمی یابیم که، تاریخ نویسان شیعی و سنّی وجود دختری به نام سکینه را برای امام حسین (ع) ثبت کرده اند: شیخ مفید می نویسد: سکینه از جمله دختران امام حسین (ع) و نام مادرش « رباب » است . [1] مرحوم طبرسی نیز با ذکر این مطلب، می فرماید: امام حسین (ع) وی را به عقد عبدالله بن الحسن، - برادر زاده اش - درآورد که در روز عاشورا به شهادت رسید، [2] و در کتاب « مقتل الحسین » آمده است: ایشان با پسر عمویش - عبدالله بن الحسن - ازدواج کرد که در روز عاشورا، قبل از این که بین آنها وصلتی صورت بگیرد، به شهادت رسید و هیچ بچه ای از ازدواج آنها به دنیا نیامد. [3]

ادامه مطلب

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

سه شنبه 27 7 1395 2:17

نام پسران امام حسین (ع)

آیا مادر علی اکبر زودتر از مادر امام سجاد با امام حسین (ع) ازدواج کرد که نام علی اکبر بر، ایشان نهاده شده است و علی اوسط و علی اصغر کدامند؟ و سن حضرت علی اکبر چقدر بوده است؟

بسیاری از مورّخان بر این باورند که امام حسین (ع) دو پسر به نام « علی » داشته است که به « علی اکبر » و « علی اصغر » معروف بودند . [1] برخی نیز از سه فرزند به نامهای « علی اکبر » ، « علی اوسط » و « علی اصغر » یاد کرده اند. [2] اما این که امام سجاد (ع) و علی بن الحسین شهید جوان کدام یک از اینها می باشند، سه نظریه وجود دارد:

ادامه مطلب

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

دوشنبه 26 7 1395 1:48

فاطمه صغری

آیا امام حسین (ع) دختری به نام فاطمه ی صغری داشته است که به هنگام شهادت ایشان در مدینه مانده باشد؟

در کتب معتبر تاریخ و مقاتل، نامی از فاطمه صغری فرزند امام حسین (ع) و ماندن وی در مدینه و عدم حضورش در کربلا، نیامده است.

در فهرست اسامی فرزندان امام حسین (ع) در کتب تاریخ و مقاتل، نام دو دختر [1] و یا سه دختر [2] به نامهای سکینه، فاطمه و زینب، به ثبت رسیده است و نامی از دختری به نام فاطمه صغری موجود نیست و به اتفاق همه مورخان و مقتل نویسان، امام حسین (ع) هنگام حرکت از مدینه به سوی مکه، تمام فرزندان خود، فرزندان امام حسن (ع) و اهل بیت خود را، به جز محمد بن حنفیه، به همراه داشتند. [3]

بنابراین، از امام حسین (ع) فرزندی به نام فاطمه صغری که در مدینه مانده باشد و در صحنه کربلا حضور نداشته باشد، در تاریخ ثبت نشده است.

--------------------------------------

پی نوشت :

[1] . نسب قریشی، مصعب الزبیری، ص 59 ، دارالمعارف قاهره، چاپ سوم؛

انساب الاشراف، بلاذری، ج 3، ص 1288 ، دارالفکر، بیروت، چاپ اول، 1417 ه؛

سلسة المؤلفات، الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 135 ، دارالمفید، بیروت، 1414 ه؛

اعلام الوری، طبرسی، ج 1، ص 478 ، موسسة آل البیت، چاپ اول، 1417 ه؛

مناقب آل ابیطالب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 77 ، موسسة انتشارات علامه، چاپ علمیه قم؛

تذکرة الخواص، سبط بن جوزی، ص 249 ، موسسه اهل البیت، بیروت، 1401 ه؛

[2] . کشف الغمه فی معرفة الائمه، الاربلی، ج 2، ص 38 ، تحقیق رسولی، تبریز سوق مسجد الجامع.

[3] .تاریخ الامم و الملوک، طبری، ج 4، ص 256 ، بیروت، موسسه الاعلمی و الارشاد، ج 2، ص 33 ؛ مقتل ابی مخنف، لوط بن یحیی، ص 7، تحقیق غفاری، چاپ علمیه قم، 1398 ه؛

العوالم، بحرانی، 157 ، چاپ امیر قم، تحقیق مدرسه امام مهدی (عج) چاپ اول،

مقتل الحسین (ع) ، خوارزمی، ص 273 ، نشر نورالهدی، چاپ اول، 1418 ه؛

مقتل الحسین (ع) ، مقرم، ص 157 ، مکتبة بصیرتی، چاپ پنجم، 1394 ه.؛

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

دوشنبه 26 7 1395 1:46

عبدالله کدام یک از فرزندان امام حسین (ع) است؟

عبدالله نام طفل امام حسین (ع) است که در آخرین لحظات جنگ، در آغوش امام (ع) به شهادت رسید؛ البته برخی به اشتباه او را علی اصغر می نامند.

در بررسی تاریخ کربلا و وقایع روز عاشورا، به صحنه جان سوزی بر می خوریم که بسیاری از بزرگان و مورخان آن را نقل کرده اند و گفته اند که در آخرین ساعات نبرد، طفلی از امام حسین (ع) که در آغوش ایشان بود، هدف تیر دشمن قرار گرفته، به شهادت رسید. نام این طفل را بسیاری « عبدالله » [1] و برخی « علی » [2] و یا « علی اصغر » [3] گفته اند. و بعضی دیگر نیز صرفاً به کلمه طفلی از حسین (ع) اکتفا کرده، از او نامی نبرده اند. [4]

ادامه مطلب

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

شنبه 24 7 1395 4:39

محل تدفین حضرت علی اصغر (ع)

در مقاتل گفته شده که بعد از شهادت علی اصغر، امام حسین (ع) او را به پشت خیمه ها برد و دفن کرد و اکنون چنین معروف است که علی اصغر روی سینه امام حسین (ع) قرار دارد؟

این قضیه که امام سجاد (ع) علی اصغر را بر روی سینه ی حضرت سیدالشهدا (ع) گذاشت و دفن کرد، واقعیت ندارد؛ زیرا اوّلا،ً جنازه را در قبر بر طرف راست می خوابانند که رویش به طرف قبله باشد؛ اگر گفته شود:

حضرت او را در مقابل سینه ی امام، (ع) در زمین به طرف قبله گذاشت، باز حرفی است، اگر چه مدرک ندارد .

و ثانیاً، از جهت حکم شرعی، جنازه ی طفل را روی سینه گذاشتن و آنطور دفن کردن چه صورت دارد، آیا جایز است؟ آیا می شود آن را نسبت به امام (ع) داد؟ و نقل این موضوع، یعنی گذاشتن جنازه ی حضرت علی اصغر (ع) بر روی سینه ی مبارک سیدالشهدا (ع) و نسبت آن به بعضی از بزرگان علما، اگر صحت داشته باشد از باب این است که آن طفل صغیر شهید از بس قلب مبارک سیدالشهدا (ع) را با تیر خوردنش سوزانید مثل این است که روی سینه ی امام (ع) دفن شده است و در حالی نقل کرده اند که تمامی شهدای بنی هاشم در زیر پای امام (ع) مدفونند، حتی علی اصغر و نزدیکترین کسی از شهدا به آن حضرت، فرزندش حضرت علی اکبر (ع) است و بعد از بنی هاشم سایرین مدفونند و در این مطلب جای شک نیست. [1]

-------------------------------------

پی نوشت :

[1]. تحقیق درباره اول اربعین حضرت سیدالشهدا، ر.ک: سید محمد، قاضی طباطبایی، چاپ سوم، قم، بنیاد علمی فرهنگی شهید آیت الله قاضی طباطبایی، 1368 ، ص 174

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

شنبه 24 7 1395 4:36

آیا امام حسین (ع) دختری به نام رقیّه داشته است؟

مورخان و مقتل نویسان هنگام بیان فرزندان امام حسین (ع) به ذکر دو دختر به نامهای فاطمه و سکینه، بسنده کرده اند؛ [1] برخی نیز نام « زینب » را بدانها افزوده اند؛ [2]

اما در هیچ یک از منابع اولیه، نامی از دختری خردسال برای امام حسین (ع) که رقیه، فاطمه صغری و یا نام دیگری داشته باشد موجود نیست و نیز این جریان که هنگام اقامت کاروان اسیران در شام دختری خردسال از امام حسین (ع) در فراق پدر و هنگام مواجهه با سر بریده پدر جان داده باشد، به چشم نمی خورد؛ ولی در برخی از کتابهای متأخر شرح حال این دختر کوچک و قصه جان سوز او در خرابه شام بیان شده است. [3] بیشتر این نویسندگان این جریان را از کتاب « کامل بهایی » - نوشته قرن هفتم هجری - روایت کرده اند.

ادامه مطلب

نظر شما (0)

دسته ها : اهل بیت امام حسین (ع)

جمعه 23 7 1395 0:30

قاتل امام حسین (ع)

بسیاری از مقاتل و کتب تاریخی قاتل امام حسین (ع) را سنان بن انس معرفی کرده اند امّا از سوی دیگر در زیارت ناحیه ی مقدسه و زیارت عاشورا و بعضی از مقاتل دیگر، قاتل آن حضرت شمر بن ذی الجوشن دانسته شده است، کدام یک از این اقوال درست است؟

درباره ی قاتل حضرت سیدالشهدا (ع) ، در نقل تاریخ و مقاتل اختلاف بسیار وجود دارد. مرحوم فرهاد میرزا در « قمقام زخّار و صمصام بتّار » می نویسد: [1] در قاتل آن حضرت اختلاف شده است و مقاتل مختلف این افراد را معرفی نموده اند:

1) سنان بن انس 2) حصین بن نمیر 3) مهاجر بن اوس التمیمی 4) کثیر بن عبدالله الشعبی 5) شمر بن ذی الجوشن الکلابی 6) خولی بن یزید الاصبحی. چنانچه علی بن عیسی الاربلی در کشف الغمة خولی را قاتل امام حسین (ع) معرفی کرده و آورده است:

قال عمر بن سعد لاصحابه: انزلوا حزّوا رأسه فنزل الیه نصر بن خرشة الضبابی، ثم جعل یضرب بسیفه مذبح الحسین (ع) فغضب عمر بن سعد، فقال الرجل، ویحک انزل الی الحسین فارحه، فنزل الیه خولی بن یزید فاحتزّ رأسه.

ادامه مطلب

نظر شما (0)

دسته ها : بررسی شهادت امام حسین (ع)

جمعه 23 7 1395 0:27

صفحه بعدی